Kościół Matki Bożej Królowej Polski i św. Jana Kantego w Sandomierzu

Świątynia, której budowa trwała od 1984 do 1993 roku, została zaprojektowana przez zespół architektów, w skład którego weszli: inżynier Zdzisław Nowakowski, doktor Zbigniew Paszkowski oraz inżynier Marian Olender, który był odpowiedzialny za stronę konstrukcyjną. Niezwykle ważną rolę w całym procesie budowlanym odegrał ksiądz Jan Młynarczyk, który nadzorował przebieg prac. Teren, na którym stanęła nowa świątynia, został poświęcony przez biskupa Ignacego Tokarczuka w dniu 6 czerwca 1982 roku.

Prace budowlane rozpoczęły się 14 lipca 1984 roku, a 19 października 1985 roku wmurowano kamień węgielny, który poświęcił papież Jan Paweł II w Rzymie. Dolna część kościoła została poświęcona przez biskupa Edwarda Frankowskiego 20 października 1991 roku. Z kolei górna świątynia, której wykończenie trwało aż do 1993 roku, została konsekrowana przez biskupa Wacława Świerzawskiego 20 października 1996 roku. W kolejnych latach podejmowano dalsze prace, które obejmowały m.in. ułożenie granitowej posadzki w 1999 roku oraz wykonanie ogrzewania gazowego w 2014 roku.

Dolna świątynia niestety ucierpiała podczas powodzi w 2010 roku, co wymagało dodatkowych napraw. Budowla jest dwupoziomowa, w przyziemiu znajdują się kaplica oraz pomieszczenia zaplecza. Główna część kościoła charakteryzuje się kaskadowymi schodami, którymi dostajemy się do wnętrza. Świątynia, zbudowana na planie zbliżonym do kwadratu, nawiązuje do nowoczesnych trendów architektonicznych. Jej forma, malowana na biało, przywodzi na myśl łabędzia majestatycznie pływającego po wodzie.

Wysoka wieża na frontonie, zbudowana na planie pięciokąta, zwraca uwagę ze względu na swój wyrazisty, zadarty w górę szczyt. Stąd, z jej boku, stylistycznie przypomina szyję łabędzia, podczas gdy dach bocznych części kościoła, z symetrycznymi dekoracyjnymi ścianami, przypomina rozpostarte skrzydła tego ptaka. Wnętrze świątyni jest malowane w ciepłych barwach, a wąskie i wysokie prezbiterium z obrazem Matki Bożej Częstochowskiej nadaje przestrzeni sakralny charakter. Za nim znajduje się klatka schodowa prowadząca na poddasze, z której naturalne światło wpada do nawy przez okrągłe świetliki, umieszczone w uskoku dachu.