Czesław Latawiec


Czesław Latawiec, urodzony 10 lipca 1902 roku w Sandomierzu, to wybitna postać w polskim świecie nauki. Był nie tylko pedagogiem, ale także literaturoznawcą i filozofem. Jego działalność miała znaczący wpływ na rozwój myśli pedagogicznej oraz literackiej w Polsce.

Odszedł z tego świata 9 lipca 1986 roku w Poznaniu, pozostawiając po sobie dziedzictwo intelektualne, które wciąż inspiruje wielu badaczy i uczniów. Jego życie i prace stanowią cenny wkład w polską kulturę i edukację.

Życiorys

Czesław Latawiec, urodził się jako jedno z dziesięciorga dzieci rodziców, Władysława oraz Marianny z Rutynów. W 1923 roku zakończył edukację w Sandomierzu, uzyskując maturę. Jeszcze w tym samym roku, we wrześniu, rozpoczął studia na Uniwersytecie Poznańskim na Wydziale Filozoficznym. W trakcie swojej edukacji pełnił funkcję prezesa Koła Polonistów, co świadczy o jego zaangażowaniu w życie akademickie.

Po ukończeniu studiów przez dwa lata pracował jako nauczyciel w Żeńskim Prywatnym Seminarium Nauczycielskim im. Juliusza Słowackiego. W 1930 roku obronił pracę doktorską na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Poznańskiego, której tematem były „Dziady” Adama Mickiewicza, przyczyniając się tym samym do badań literackich tej epoki. Od 1 września 1930 roku, aż do wybuchu II wojny światowej, uczył w Państwowym Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu.

W okresie okupacji niemieckiej kontynuował swoją działalność pedagogiczną, prowadząc tajne komplety. Równolegle zdobywał doświadczenie pracując fizycznie jako robotnik w firmie Faustmanna, gdzie jego zadania obejmowały m.in. budowę wodociągów na Dębcu. W końcowej fazie okupacji angażowano go także w budowę fortyfikacji. W 1945 roku, w czasie walk o Poznań, otrzymał polecenie od nowych władz dotyczące otwarcia Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego, co jest dowodem na jego proaktywną postawę i zaangażowanie w edukację.

Równocześnie, Latawiec zorganizował Związek Literatów Polskich w Poznaniu i z czasem pełnił rolę wizytatora szkolnego, co przyczyniło się do reformy i organizacji wielu szkół w regionie wielkopolskim. Ponieważ jego metody nauczania nie zawsze były zgodne z polityką ówczesnych władz oświatowych, w 1952 roku powrócił do nauczania młodzieży. W latach 1952–1955 uczył w III LO w Poznaniu, a następnie, w latach 1955–1963, w Liceum im. Dąbrówki, gdzie kontynuował nauczanie jeszcze do 1971 roku.

Życie prywatne

Czesław Latawiec był żonaty z Janiną Wypiśniak, swoją byłą uczennicą, co miało miejsce w 1935 roku. Ich wspólne życie obfitowało w emocje i wzajemne wsparcie.

W rodzinie Latawieców urodziła się córka – Bogusława Latawiec, która przyszła na świat we wrześniu 1939 roku w Wołominie. Jej działalność artystyczna na pewno przyniosła rodzinie dumę oraz uznanie w literackim świecie.

Praca naukowa

Czesław Latawiec to autor, który przyczynił się do rozwoju polskiej literatury krytycznej oraz historii literatury poprzez wiele ważnych publikacji. Wśród jego najważniejszych prac znajdują się:

  • „Dziady” Adama Mickiewicza. Nowe oświetlenie problemów, Poznań, 1929,
  • Walka o duszę narodu w twórczości Stanisława Wyspiańskiego, Poznań, 1930,
  • Cyprian Kamil Norwid i jego czasy. Tom I. Pierwsze dziesięciolecie twórczości Norwida, Poznań, 1938,
  • Cyprian Kamil Norwid i jego czasy. Tom IV. Promethidion na tle platońskich systemów estetycznych XVIII i XIX wieku, Poznań, 1938,
  • Opracowania z cyklu Literatura polska XIX i XX wieku,
  • Sandomierz – moja młodość (pamiętnik), 1987,
  • Niepublikowane: Zwiastun świtu i jutrzni w twórczości Stanisława Wyspiańskiego, Wszyta w życie. Zagadnienia erotyczne, społeczne i polityczne w twórczości Zofii Nałkowskiej, Mickiewicz na nowo odczytany.

Przypisy

  1. a b c JaninaJ. Latawiec JaninaJ., Czesław Latawiec (1902-1986), „Kronika Miasta Poznania”, 57 (1), 1989, s. 99–100 [dostęp 11.08.2018 r.]

Oceń: Czesław Latawiec

Średnia ocena:4.81 Liczba ocen:5