Grzegorz Gerard Gielerak, urodzony 3 października 1967 roku w Sandomierzu, to postać o wyjątkowym dorobku w polskiej armii. Jest generałem broni Wojska Polskiego oraz profesorem doktorem habilitowanym nauk medycznych, co czyni go jednym z czołowych specjalistów w swoim zakresie.
Od 2007 roku pełni funkcję dyrektora Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie, gdzie jego wkład w rozwój medycyny wojskowej jest nieoceniony. Jego doświadczenie i wiedza przyczyniają się do podnoszenia standardów opieki medycznej w Siłach Zbrojnych Polski.
Życiorys
Grzegorz Gielerak jest uznawanym specjalistą w dziedzinie medycyny, a jego edukacja rozpoczęła się na Wydziale Lekarskim Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi, gdzie ukończył studia w 1992 roku. Zaraz po tym, przez kolejnych 12 miesięcy, odbywał staż w 13 Pułku Zmechanizowanym w Kożuchowie, co stanowiło ważny krok w jego karierze medycznej.
W 1993 roku podjął pracę w Wojskowym Instytucie Medycznym w Warszawie, gdzie zdobywał doświadczenie i rozwijał swoje umiejętności. W 1998 roku uzyskał tytuł doktora nauk medycznych, specjalizując się w medycynie, ze szczególnym uwzględnieniem chorób wewnętrznych i kardiologii.
W 2005 roku obronił pracę habilitacyjną, co pozwoliło mu uzyskać stopień doktora habilitowanego nauk medycznych w zakresie kardiologii. Przyznanie mu tytułu profesora nauk medycznych w 2015 roku podkreśliło jego znaczący wkład w dziedzinę medycyny.
Obecnie, od 2007 roku, pełni rolę dyrektora WIM, co dodatkowo zwiększa jego odpowiedzialność i wpływ na system ochrony zdrowia. Jego zaangażowanie w rozwój zdrowia publicznego znalazło swoje potwierdzenie, gdy 12 lutego 2021 roku został powołany przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę na członka Rady do spraw Ochrony Zdrowia.
Awanse generalskie
Grzegorz Gielerak uzyskał kilka znaczących awansów w trakcie swojej kariery wojskowej. Wskazują one na jego rozwijającą się pozycję oraz doświadczenie zawodowe.
- generał brygady – 2008,
- generał dywizji – 2016,
- generał broni – 2022.
Odznaczenia i wyróżnienia
Grzegorz Gielerak, znany ze swojej działalności, zdobył wiele prestiżowych odznaczeń oraz wyróżnień. Jego osiągnięcia są niezaprzeczalnym dowodem na jego zaangażowanie i poświęcenie w służbie ojczyźnie. Wśród jego nagród znajdują się:
- Złoty Krzyż Zasługi – nadanie 2018, wręczenie 2019,
- Brązowy Krzyż Zasługi – 2011,
- Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
- Złoty Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”,
- Srebrny Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”,
- Odznaka pamiątkowa WIM,
- Odznaka absolwenta WAM (wariant 1992–1994),
- tytuł „Menedżer Roku w Ochronie Zdrowia” – 2012/13,
- Buzdygan 2015 – nagroda Polski Zbrojnej – 2016,
- wpis do „Księgi Honorowej Wojska Polskiego” – 2017,
- Medal „Pro Bono Poloniae” – 2019,
- Medal „Pro Patria”.
Te odznaczenia świadczą o jego wysokich kompetencjach oraz oddaniu dla spraw narodowych.
Przypisy
- Prezydent powołał Radę do spraw Ochrony Zdrowia. prezydent.pl, 12.02.2021 r. [dostęp 15.02.2021 r.]
- M.P. z 2022 r. poz. 947
- M.P. z 2018 r. poz. 788 – pkt 1.
- M.P. z 2017 r. poz. 31
- Wojskowy Instytut Medyczny jest silną marką. mon.gov.pl, 12.02.2019 r. [dostęp 18.02.2019 r.]
- Uroczystość wręczenia Medali Pro Bono Poloniae i Pro Patria w Wojskowym Instytucie Medycznym - Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. kombatanci.gov.pl, 04.04.2019 r. [dostęp 03.01.2020 r.]
- Uroczystości w przeddzień Święta Wojska Polskiego. mon.gov.pl, 14.08.2017 r. [dostęp 03.05.2018 r.]
- Generał, lekarz i… swój chłop – gen. bryg. prof. dr hab. n. med. Grzegorz Gielerak. polska-zbrojna.pl, 14.03.2016 r. [dostęp 03.05.2018 r.]
- „Menedżer Roku” ze szpitala przy Szaserów. polska-zbrojna.pl, 21.01.2013 r. [dostęp 03.05.2018 r.]
- M.P. z 2011 r. nr 65, poz. 649 – pkt 4.
- M.P. z 2008 r. nr 61, poz. 537
- M.P. z 2015 r. poz. 229
- Uroczystość wręczenia awansów generalskich. mon.gov.pl. [dostęp 01.12.2016 r.]
- a b Prof. Grzegorz Gerard Gielerak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 01.12.2016 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Barbara Jagiellonka | Teresa Jackowska | Józef Lubomirski (1704–1755)Oceń: Grzegorz Gielerak