Kondratowicz Hieronim, urodzony 23 września 1846 roku w Sandomierzu, był znanym inżynierem górnictwa. Jego życie i osiągnięcia były niezwykle istotne dla rozwoju branży górniczej w Polsce.
Hieronim Kondratowicz zmarł 21 maja 1923 roku w Dąbrowie Górniczej, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo w dziedzinie inżynierii górniczej.
Życiorys
Hieronim Kondratowicz urodził się w Polsce i już od młodych lat wykazywał wyjątkowe zdolności w dziedzinie nauk przyrodniczych. W 1863 roku zakończył edukację w gimnazjum w Radomiu, a pięć lat później, zdobijając tytuł magistra nauk przyrodniczych na Szkole Głównej w Warszawie, otworzył sobie drzwi do dalszego kształcenia.
W latach 1868–1872 kształcił się w prestiżowym Instytucie Górniczym w Petersburgu, gdzie ukończył naukę z jednymi z najlepszych rezultatów. Z kolei w latach 1872–1884, jako przedstawiciel Departamentu Górniczego z Petersburga, angażował się w budowę nowych kopalń na terenie Zagłębia Donieckiego. W tym czasie prowadził również badania dotyczące rud rtęci oraz żelaza.
W 1884 roku jego kariera przeniosła się do Odessy, gdzie początkowo pełnił funkcję kierownika lokalnego urzęd-u probierczego. W latach 1886-1887 zyskał tytuł inżyniera miejskiego. Jego kariera zawodowa nabrała tempa, kiedy od 1887 roku został Inżynierem Okręgowym I Okręgu Górniczego Królestwa Polskiego z siedzibą w Dąbrowie Górniczej.
Rok 1899 przyniósł mu kolejną zmianę w karierze; zrezygnował z posady Inżyniera Okręgowego, aby objąć stanowisko dyrektora kopalni Towarzystwa Górniczo-Przemysłowego 'Saturn’ w Czeladzi. Jego zaangażowanie w działalność polityczną również miało znaczenie, gdyż w 1906 roku został wybrany posłem z ziemi piotrkowskiej do I Dumy Państwowej Imperium Rosyjskiego i opuścił stanowisko dyrektora, wchodząc do zarządu towarzystwa.
Po przeprowadzce do Warszawy w 1906 roku, Kondratowicz dołączył do Towarzystwa Kursów Naukowych, z którym pozostał związany aż do 1918 roku. Pełnił także funkcję członka Zarządu TKN od 26 czerwca 1907 do 30 grudnia 1908. Również aktywnie uczestniczył w działaniach Towarzystwa Biblioteki Publicznej w Warszawie, gdzie zyskał dożywotnie członkostwo. Od 1908 roku był wiceprezesem, a w maju 1922 przyjął tytuł prezesa tego towarzystwa.
W 1923 roku Hieronim Kondratowicz odebrał doktorat honoris causa na AGH w Krakowie, będąc pierwszą osobą wyróżnioną tym tytułem za zasługi w dziedzinie polskiej nauki technicznej oraz za znaczący wkład w rozwój przemysłu górniczego w kraju. Zmarł w Dąbrowie Górniczej podczas Zjazdu Wychowanków Szkoły Górniczej, a jego miejsce ostatniego spoczynku znajduje się na warszawskich Powązkach (kwatera M-4-15).
Hieronim Kondratowicz był także mężem Bronisławy Kondratowicz, znanej folklorystki i pasjonatki kolekcjonerstwa.
Przypisy
- Hieronim Kondratowicz – Historia AGH [online], historia.agh.edu.pl, 24.05.2018 r. [dostęp 24.05.2018 r.]
- Cmentarz Stare Powązki: HIERONIM KONDRATOWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 30.11.2019 r.]
- Doktoraty honoris causa nadane przez AGH. agh.edu.pl. [dostęp 23.02.2011 r.]
- Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906-1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917.
Oceń: Hieronim Kondratowicz